Present pero wala sa sarili. Yun na nga ang tamang paglalarawan sa akin kapag nasa classroom na ako. Kaya madalas tuloy akong natatawag ng mga prof dahil bakas na bakas sa mukha ko ang paglutang ng imahinasyon at utak ko. Ayun, minsan tampulan na tuloy ako ng tukso ng mga kapwa ko estudyante—lalo na yung mga malalapit sakin.
Basta. Nakakahiya na rin minsan yung napagsasabihan ka o pinariringgan ka. Hehe. Sabagay kelangan maamin mo din sa sarili ang katamaran at siyempre ang hindi pakikinig sa klase. Oo na, hehe. Grabe. Awat na nga muna. Kating-kati na ko dito…
Anong kinalaman? Basta. :)
0 comments:
Post a Comment